De Luchtballon

De luchtballon van Jonathan.

Deze luchtballon betekent heel erg veel voor mij en dat is waarom ik hem heb gemaakt.
Hij laat me beseffen dat hij is als jij Jonathan en dat is mooi maar ook beangstigend.

De luchtballon is als het leven.
Niemand weet waar het je naartoe voert.
De wind bepaalt welke kant je op gaat en niets is zeker.
Dit geldt voor elk mens maar in het bijzonder voor jou mijn lieve Jonathan.
Je zult moeten afwachten wat het leven jou brengt, helaas kan niemand dat zeggen.

De luchtballon kan niet gestuurd worden, ook hij kan alleen omhoog en omlaag, de rest
is afhankelijk van de wind.
Als de luchtballon omhoog gaat dan voel jij je fijn en vrolijk.
Echter als hij omlaag gaat voel jij jezelf verdrietig en eenzaam.
Ik ben blij als hij omhoog gaat al betekent het dat je van mij weg drijft.
Ik weet dat als dat echt gebeurt, dat ik je missen zal mijn Jonathan.

De luchtballon kan er niet goed tegen als er gaatjes worden geprikt in de ballon.
Hij loopt dan leeg en stort neer naar de aarde met een harde klap.
De gaatjes zijn de prikkels die jij krijgt van allerlei zaken.
Krijg je te veel prikkels dan loop jij leeg en je slaat vast.
Met als gevolg dat je neerstort en als een vulkaan uitbarst.
Het doet me zo'n pijn als ik jou in die situatie zie mijn jongen.

De kleuren van de luchtballon zijn als de gevoelens van jou Jonathan.
Soms helder van kleur en dus vrolijk en opgeruimd.
Soms echter is de kleur donker en straal je verdriet, eenzaamheid en radeloosheid uit.
Ik wou dat het anders was in deze, voor jou, zo belangrijke tijd en leeftijd.
Het is moeilijk en gelijker tijd ook berustend te zien dat je daarin niet anders bent dan
alle andere mensen.
Al wisselt het bij jou heel erg snel.

De luchtballon geeft vanuit de lucht een hele andere kijk op de wereld.
Net zoals jij Jonathan een andere kijk op de wereld hebt.
De wereld is mooi maar tegelijk ook wreed.
Mensen kijken niet meer naar een ander om.
Vanuit de luchtballon echter zie je die dingen niet echt en dus zie jij de wereld met
onbevangenheid en verwondering tegemoet.
Ik hoop dat je vertrouwen in de wereld houdt en bereid bent jouw heldere licht eraan toe te
voegen.

De luchtballon wordt aangestuurd door een vlam die de lucht verwarmd.
Jij Jonathan bent die vlam en jij verwarmt mensen.
Je moeder, je zusje en veel anderen rondom jou voelen die warmte.
Niet in de laatste plaats verwarm jij ook mij ook mij en gunt mij het licht van jouw
vlam.
Jouw vlam droogt mijn tranen die ik voor jou huil.

Jonathans luchtballon kan echter niet vrij vliegen en vliegt tegen muren aan.
De muren van de jeugdzorg, de muren van de rechtbank, de muren van niet weten hoe
het verder gaat.
De muren van de wachtlijsten en dat in de belangrijkste fase van jouw leven.
In de komende paar jaar wordt jouw karakter pas echt gevormd.
Ik ben zo bang dat hier dingen mee mis gaan, en bovendien, de ballon wil naar huis.

Als ik naar jouw luchtballon kijk dan word ik vrolijk van alle kleuren die ik zie en alle
dingen waar jij voor staat Jonathan.
Ik word ook verdrietig omdat je soms zo ver wegvliegt dat ik je niet kan bereiken. Ik
ben verwonderd over de blik die je uit de luchtballon hebt en hoe jij het leven ziet.
Maar ik hou van die luchtballon omdat hij, als hij goed wordt gebruikt, staat voor de
vrijheid.
Maar vooral omdat die luchtballon Jonathan heet.

Jouw vriend Ronald.